Durak

Her sabah işe giderken dar ve dik bir sokaktan yokuş aşağı yürürüm. Solda arabalar park etmiş olduğundan sağ taraftaki ufak kaldırımdan sahile ulaşmaya çalışırım. 5 dakikalık yürüyüş sonunda karşımda boğaz, gideceğim yere ulaşmışım gibi rahatlarım. Ama boğaz değil de şu gösterişsiz durak beni etkileyen sanki. Halbuki o duraktan bir yere gitmişliğim çok azdır. Yağmurdan kaçıp altına sığındığım da olmadı. Yine de her geçişimde orada olduğunu görmek iyi gelir. Boğazın kenarında sürekli olarak martıları ve gemileri seyreden sadık bir dost. Belki boğazın sebep olduğu keyfin yansıması, belki mücadeleyle inilen yokuşun ardından gelen zafer, belki de yaratmaya çalıştığım alışkanlık.

(Yazıyı okuyunca TGM tadı alanlar, yalnız değilsiniz, bana da öyle geldi.)