Mola bitti herkes hücrelerine

Yıllık izin adı altındaki bir parmak balın başlayışı pek şenlikli de bitişi hiç hoş olmuyor. Başladığı gibi de bitti arada ne oldu anlamadım zaten. Önce ankara’da bir miktar aile saadeti iyi geldi özlemişim. Sonrada sahil kesiminde kafa dinleme ve scuba.

Sene de bir dalmak biraz seyrek aslında ama ancak fırsatım oluyor. Bir de çabuk doyuyorum. 4 dalış yaptım, 5. olsa dalmazdım. Güzel müzel ama işkencesi çok. Onu hazırla buna bağla dal çık çırpın, nevri dönüyor insanın. Yine bir sürü balık gördüm. Beraber gittiğimiz tecrübeli ekip artık her gördüğüm balığa sevinmememi istiyor ama olsun tadını da ayıramıyorum kendisini de ayıramıyorum, hepsi balık benim için. Bu sene abartısız bacağım uzunluğunda bir orfoz, bolca lagos, bir müren bir de pisi balığıyla tanıştık. Dalışı da bayağı ilerlettim artık, ahlaka mugayir olmayan el işaretlerini bile öğrendim. Ama hala soğuk akıntılarda kendini ısıtmak maksadıyla yapılması gereken işeme faaliyetini beceremedim. Eğitmen basınçtandır alışırsın diyor. Ben aldığım aile terbiyesine bağlamıştım ama o da olur :P

Sonra da istanbulda amaçsız manasız bol gezmeli birkaç gün. Bir kere daha anladım ki istanbul çalışmayanlar için cennet. öğleden sonra sahilde çay içip kitap okumak, sonra enteresan yemekler, geç saate kadar eğlenceler. Ahh ah işi gücü bırakası var insanın. Bu arada ne zaman görüşmediğimiz melontheroad güya beni arayıp buluşma ayarlayacaktı ama tenezzül etmedi. İnsanların sevgilisi olunca arkadaşlarını unutması hiçbir zaman tasvip ettiğim bir durum olmamıştır.

Neyse bitti işte izinde tozlu yollar tozlu dosyalar beni bekler. Aksattığım blogla da biraz ilgileneyim.