sinek

Çok asabiyim bu ara. Tek sebebi de bi sinek. İşim başımdan aşmış, deadlinelar dağları sarmış, ben harıl harıl çalışırken bi sinek musallat oldu. Ama öyle böyle değil belalım oldu resmen. Ben kendimden geçmiş, konstarasyonda yeni nirvanalara ulaşmış şekilde takada takada klavyeyi döverken, bu cehennem zebanisinin konsantre hali sinek gelip kulağıma konuyor. Oradan kovuyorum derhal burnuma ve sırayla yanak, boyun, göz kapağı ve bilumum uzuv. Asla vazgeçmiyor, sürekli tepemde. En nefret ettiğim de kafamın K2 zirvesi diyebileceğimiz arka üst kısmı. Hani bebeklerde bıngıldak olur ya tam orası. Oraya konup konup kalkıyor saçların arasına, bende sinirler harap. İşi gücü bırakıp peşinden koşuyorum hayvanın. 3 saniye sonra aynen yine orda, güvercin kırması mıdır nedir şaşırmadan buluyor aynı yeri. Acaba koktuk mu diye şüphe duyup kendimi kokluyorum ama daha sabah duş aldık yahu. Neyse ki etraftaki herkesin böyle bir belalı sineği olduğunu görüp ferahlıyorum.

Sinekten intikam alma konusunda coyote’nin roadrunner’ı yakalamak için yaptığı gibi planlar yapıyorum, mavi zemin üzerine beyaz çizgilerle ozalitten. Bu sinek (atıyorum) benim 500’de 1’im ya mesela (evet attım), ben de sineğin 500’de 1’i büyüklüğünde bir robot yapıp (viva la nanoteknoloji) sineğin üstüne salma fantazyalarıyla yaşıyorum. O robot ta aynen sineğin bana yaptığı gibi kıçına konacak başına konacak, en meşgul anında (neyse sineğin meşgul anı) bızır da bızır sinirlerini laçka edecek, kulağının üstüne konup konup kaçacak, asla vazgeçmeyecek. Adı da hazır icadımın: sinekzilla. Ó Patent pending.

Ama nanoteknoloji yeterli seviyeye ulaşan kadar elimdeki tek silah rulo haline getirdiğim gazete. Bunu da kullanmak istemiyorum çünkü ölüm o sinek için lüks olur. Onu yakalayıp ayaklarını tek tek tırnak makasıyla kesmek, 1000 tane gözünün her birini tek tek toplu iğneyle pörtletmek, vücuduna vereceğim elektrik için voltlardan volt beğenmek, sinek denen musibeti wushu ve krav maga manyağı yapmak, tanrının gazabı olup üstüne yağmak istiyorum.


Bu konuda yardımcı olabilecek arkadaşlar bağlantıya geçebilir, ya da tanıdığınız bir psikologun numarası da aynı işe yarayabilir. Veya bana bir yavru kedi alın, onu severim ben, stresimi alır, kulağının altını kaşırım, ensesinden seversem tırmalamaz zaten, hem böylece kaçmaya çalışırsa daha rahat sıkarım ümmüğünü.