notes on a plaza

İşim gereği genelde zırt pırt yer değiştiriyorum, gerek şehir içi gerek şehir dışı. Ama zaman zaman plaza ortamlarında da alın teri dökmüyor değilim. İlk başlarda tuhaf gelse de artık alıştım. Fakat plaza da çalışacaklara bir kaç not yazmadan da geçemedim. İşte bana noluyo dedirtenler:

• Su pınarı: Ben iş yerinde alışığım çaylar gelsin kahveler gitsin. Mevsimine göre koruk suyu içer miyim, göbek karpuzu yer miyim sorulsun. Ama en kötü şey gördüğün günden düşmek, plaza da öyle bir şey yok. Muhtar emminin oğlu da olsan kalkıp alıyorsun çayını. İlk başladığımda, umursamaz halasına emanet edilmiş şımarık çocuk gibi ilgi bekleyen yanlarım kaşındı biraz. Sonra başçavuşun eşşeği edalarımla kalkıp su, çay, kahve ve bilumum sıvıyı nerden edinebileceğimi sordum, büyük ihtimalle plazada filizlenip dal vermiş teyzeye. Sanki iki kere iki kaç eder diye sormuşumcasına şaşırdı. Pek severim böyle tipleri, kendi biliyor diye herkes bilmeli triptörleri. Bir de annesi tarafından limoncello bardağına doğurulmuş garson vardı, melo hatırlar. Neyse efenim teyze "su pınarı köşeyi dönünce" dedi bana. "Su pınarı" deyince ben ceylanların maralların koşuştuğu, ufak bir çağlayanın şakırdadığı bir cennet bahçesi hayal ederek döndüm tabi köşeyi. 19 litrelik damacanayla karşılaşınca yaşadığım hayal kırıklığını varın siz tahayyül edin. Bu kıssadan çıkaracağımız hisse: plazada su içeceseniz su pınarını sorun veya fısıl fısıl konuşan kadınları takip edin.
• kart: Benim yine eski alışkanlığım, paşababamın konağına girermişcesine dalarım işyerine. Plazada öyle bir şey yok. Kapıda detaylı manyetik arama, çanta tarama ve rektal tuşeyi atlatmak yetmiyor. Bir de kartı gösterip turnikeden geçmek lazım. Orda da bitmedi, gideceğin yere gidince yine kartla kapıyı açmak lazım. Bitti mi, tabi ki hayır. Her tuvalete veya su pınarına çağıldamaya gittiğinde de kart yanında olacak ki döndüğünde kapıyı açasın. Yoksa "amma çişliymiş bu da" bakışları arasında kapı tıklatıp sad sam gözlerini kullanmak lazım. Yemek yerken de yanında olsun sonra bi ton dert. Bu insanlar alışmış, kolu bacağı gibi mütemmim cüz olmuş o kart. Ama benim alışmamış belimde kart durmuyor, zırt pırt unutuyorum mereti. Alnıma zımbalayıp kurtulsam mı.
• Hava: Efenim ısı tasarrufu sağlamak için plazalarda genel olarak aynı hava sirküle ettirilir, azar da dışardan gelen hava eklenirmiş. Ama çalışanlar bunu bilmezcesine hörül hörül tüketiyor o oksijeni. Birazdan ben yutucam o üflediği kabondioksiti ama beyzadenin umrunda değil, sanırsın yayladayız. Bir içine çekmeler bir üflemeler felan. Bu insanlar yıllardır burada çalışmaktan evrilmiş artık oksijene ihtiyaç duymuyorlar zaten. O teyzenin de damacanaya bakınca su pınarı görmesini beynine giden oksijen noksanlığına bağlıyorum. Ama dışardan gelen benim gibi körpe ciğerler zorlanıyor tabi. İlk gün şarıl şarıl akmıştı gözcağızlarım da, millet çok içli çalışmama vermişti durumu. Sonrasında bir başağrısı bir depresyon, gidiyoruz dedim. Fazla sürmez ben de yakında oksijensizlikten beyin mıncıklaması geçiririm.
• Asansör: Boş olsa bir dert dolu olsa bir dert. Herkesin girmek veya çıkmak emelinde olduğu saatlerde bir kavimler göçüne tanık oluyor asansörler. Sıcak denizlere açılmaya çalışan ruslar gibi, plaza çalışanlarımız da oksijenli sokaklara yayılmak peşinde. Bu sırada asansör kuyruğu beklemeler. Kıç kadar asansöre bin kişi binmeler. O kalabalıkta elalemin elinin ayağının olmadık yerlerinize samimiyet kurması. Acaba elledi mi, yok ya çarpmıştır hezeyanları. Boş olunca da zembereğinden fırlamış asansör otuz küsürüncü kata bir atıyor kendini, 4g yiyen kulak zarı korkudan östakinin içine kaçıyor.
• Email: Yaptığım hırlamalar sonucu artık çok güzel değilse fwd mail gelmiyor pek. Ama plazasal ortamlarda temel iletişim yolu email. Sanırım az olan oksijeni konuşarak tüketmemek için, başımız ağrısa grup mailiyle duyuruyoruz söylemek yerine. En son tam karşımda oturan ve bana sürekli "bana mı bakıyor ekranına mı bakıyor" devinimleri yaşatan adam da derdini maille anlatınca çatlayıp sordum. Tükürsen sakalıma deyecek üşenmedin mi o kadar tuşa basmaya dedim. Başkasına da cc yapacakmış. Hay ben senin klavyeni cc.
• Kıyafet: Bu şikayet etmediğim hususlardan biri. O kadar kadın bir arada olunca rekabet de tavan yapıyor. Böyleyken asansör kuyrukları oluyor sana bir oskar kırmızı halısı ve hatta viktoryas sikrit feşın şov. Yırtmaçlar, file çoraplar havada uçuşuyor. Hepinizin maaşı belli ablacığım nerden hergün ayrı kıyafet alıyorsunuz pes doğrusu.

Şimdilik bu kadar, az da olsa plaza cangılında hayatta kalmaya hazırsınız padawanlar.