29 Nisan'da Çağlayan Meydanındaydım. Metroyu kullanarak saat 14:30 gibi Cumhuriyet gazetesinin olduğu sokaktan Abide-i Hürriyet Caddesine girdim. Yollarda akarsular gibi birleşip çoğalan yönelme çok etkileyiciydi. Benim meydana ulaşmaya çalıştığım saatlerde önemli bir çoğunluk da geri dönüyordu. Bu şekilde Çağlayan Meydanındaki kalabalığın iki-üç kez tazelendiğini farkettim. Zaten öyle olmasaydı, bırakın Çağlayan'ı Şişli'ye bile ulaşamazdık. Katılımcı profilinin yoksulları yansıtmadığını söyleyebilirim. Hep denir ya varoşların isyanı... Bu kez öyle değildi. Orta sınıfın da isyan edebilmesi, korunması gereken bir takım değerleri olduğunu farketmesi ve kendi benzerlerini canlı olarak görebilmesi açısından miting çok anlamlıydı. Konuşulanları ya da müzikleri büyük kesim duyamadı ama hiç önemli olmadı bu.

Özetle coşkulu fakat gerilimsiz, huzur içinde bir miting oldu. Diğer yandan, miting heyecanını üzerimden attığımda 1 Mayıs 1977'de yaşananları 29 Nisan'da yaşasaydık ne olurdu diye düşündüm.

1 Mayıs 1977'de Taksim Meydanını dolduran kalabalığın 500bin kişinin üzerinde olduğu söyleniyor. Öyle ki, saat 19:00'da bile miting alanına ulaşamamış gruplar var. Mitingin sona ermesine dakikalar kala, katılımcıların üzerine ateş açılıyor Taksim Sular İdaresi'nden. Daha sonra şimdiki The Marmara'nın 5.katından ve şu an yerinde Goldaş olan Pamuk Eczanesinden de ateş açılıyor. Kalabalık panikle sağa sola kaçışmaya başlıyor. Elmadağ ve Tarlabaşı yönünden gelen panzerler nedeniyle Kazancı Yokuşuna büyük bir akın oluyor. Ancak Kazancı Yokuşu'nun tam ortasına da bir kamyonet parketmiş. Yüzlerce insan birbirini ezerek kaçmaya çalışıyor. Sonuçta çoğu ezilerek 30'dan fazla insan ölüyor. Üstelik, failler hala bulunamıyor.

29 Nisan Mitinginde insanların ortak hareketi şansa bırakılmıştı, yani kimse kimseyi zorlamamıştı oraya gelmesi için. Belki bu katılımı arttıran bir şeydi ancak bir panik durumunda o kalabalığı yönlendirecek kimse de yoktu. Üstelik benim girdiğim Şişli tarafında polis kontrolü ve üst araması yapılmadı. Herhangi bir provokasyon olmamasını biraz da şansımıza bağlıyorum.